16 Ocak 2015 Cuma

Hastahane

Bekleyiş...
Çıldırtacak...
Dua...
Sakinleş...
Dua et...

Salak geldim salak gidiyorum

Dünyadaki en salak insan olabilirim
Olabilirim değil,kuşkusuz en salak insanı olmalıyım,artık şüphe etmiyorum,en salak insanıyım.

Aslında yazacak bir sürü şeye sahibim,düşüncelerimi artık kafamda tutmakta zorlanıyorum.Yazı boyunca cümle yapılarında sorun olabilir,lütfen aldırmayınız,artık bu yazıyı da hangi akla hizmet yazıyorum hiçbir fikrim yok.Sadece yazmaya ihtiyacım var,ne yazacağımı bilmesem,cümlelerimi toparlayamasam da...

 Bu aralar hastahanelerden çıkamıyoruz.Hastahane kokusu solumaktan bıktık.

 Sanırım yazı yine saçma sapan bir şey olacak.

  Yine bencil bir konu.Bu aralar çok bencilleşmiş olabilirim.Kendime gelmem gerek.Farkındayım.

  Bu aralar kendimi tamamiyle kitap okumaya ve çizime verdim.Her saniye bunarla uğraşıyorum,bunlar olmadığında da koridorlarda kulaklıklarımı takıp evde yüksek sesle şarkı söyleryerek geziniyorum,bu sayede düşüncelerimi bastırıyorum.Düşünmek istemiyorum.Düşündüğüm an aklıma gelenler beni çıldırtacak gibi.Durduramıyorum.Düşünmek istemiyorum.

  Malum şahsı da merak etmeden edemiyorum.

  Sanırım beni asıl çıldırtan da bu.

  Her şeye rağmen,tüm o kandırılmama ve yalanlara rağmen ben hala endişelenmeye önemsemeye devam ediyorum.Elimde olan bir şey değil.Peki ben nasıl oluyor da bana bu kadar yalan söylenmesine rağmen birine karşı nefret beslemiyorum? Normalde içimdi kin olması lazımdı.Yok.Nefret etmiyorum.Sanırım bu da benim salaklığım.Normalde insanlardan nefret eden,insanlara nefret beslemeye alışmış biri için  bu gerçekten çok garip.

  Her neyse...

  Bu aralar çok fazla çok fazla Sabahattin Ali okuyorum.Yazılarını,şiirlerini,hikayelerini en sevdiğim yazar.Mümkün olursa tüm kitaplarını okuyacağım.

Bu günlük bu kadar.

2 Ocak 2015 Cuma

önceki yazının devamı

   Merhaba eski ben! Sanırım artık sana kesin bir dönüş yaptım.Belki bu sefer eskisinden de kötü olacağım.Bilmiyorum.Tek bildiğim kırılacağımı biliyordum.Haklı çıktım.Haklı çıkmaktan nefret ediyorum,hele ki böyle konularda.Hiç hoş değil.Düşüncelerimin ve kuruntularımın doğru çıkması iğrenç.

   Evet gerizekalı.Ne sanmıştın ki?Herkes eninde sonunda senden sıkılacak.Sen bile kendinden nefret ediyorsun.Asla ve asla seni seven biri olmayacak.Arkadaşın bile.Sen nefret edilmeye mahkumsun.Bu hayatta tek başına yaşayıp tek başına öleceksin.

  Kapa çeneni.

  Hayır,
  Şimdi benim konuşma zamanım.Sonuna kadar bir umut tur tutturmuş gidiyorsun.Yeter.Hayal kurmayı neden bıraktığını hatırlatırım; Senin hayallerin gerçek olmaz.İstediğin meslekten bile o yüzden vazgeçmiştin hatırlatırım.İstediğin mesleğin hayalini bile hak etmiyorsun.Çünkü asla gerçek olmayacak.Biliyorsun.Biliyoruz.Dost acı söyler.Ben senin dostunum.Ben senin tek dostunum.En acı sözleri benden duyacaksın.Mutlu olmak ne haddine! Bir süre mutlu olmuştun değil mi? Sanırım hayatının en mutlu günleri değil mi? Bunlar sana yetmez mi? Daha fazla mutlu olmayı hak etmiyorsun.

  Haklısın.

  Evet haklıyım bayan hayalperest.Şimdi gerçekliğe dönme zamanı.Ve hayır olduğun gibi ol ya da olma kimin umrunda!Kimse seni fark etmeyecek.Toplumun içinde karışıp gideceksin ve en sonunda yok olacaksın.İyi bir insan değilsin.Üstelik işe yaramazın tekisin.Umutlanmayı denedin değil mi?Tekrar hayal kurmayı? Sonucu da gördün değil mi? Sen hayallerine layık değilsin.Onlar gerçek değil.Sen gerçeksin.

   Kapa çeneni.kapa çeneni.sus.

   Bunlar problem bile değil salak.Kendine gel.Böyle şeylerin saçma olduğunu sen de biliyorsun.İkimiz de biliyoruz. Hadi gel ve bu saçmalıklara son verelim,tekrardan,ne dersin?

   Eskisi gibi.

   Bencilliği bırak.

   Eskisi gibi.

   Aynen öyle.

   Duygusuzluğa devam?

   Tam gaz.

Kendi kendime konuşmak,yine

  Hey! N'aber eski ben! Senden nefret ediyorum dostum! Ama yine burada olduğuma göre yine seninle karşı karşıyayım.Tüm o lanet düşüncelerimle birlikte.

   Şimdi 2015 teyiz değil mi?2014 ten daha kötü bir yıl,yuppiiii!!

    Her neyse.

   Düşüncelerim beni öldürecek.

    Bazen sadece beynimi bir kenara bırakıp ve sorumluluklarımı üstümden atıp kaçmak istiyorum.Korkağın tekiyim biliyorum.Eğer hiçbir şey düşünmezsem mutlu olabilirdim.

   Hakkında endişelendiğiniz,düşündüğünüz,önemsediğiniz tek insanın canı sıkıldığında,morali bozulduğunda ona yardımcı olamamak iğrenç bir şey.Sadece oturduğum yerden bakıyorum ve yapabileceğim hiçbir şey yok.Elimden hiçbir şey gelmiyor.Lanet.

    Kendinden çok başkası için endişe etmek çok acayip bir duyguymuş.Sınıfta kalma olasılığımdan bu kadar korkmuyorum.Ha bu arada evet,büyük ihtimalle kalıyorum ve ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok.

      Yazmak istediğim,söylemek istediğim bir sürü şey var ve bu beni çıldırtıyor.Cümleleri toparlayamıyorum.Kelimeler beynimin içinde oradan oraya çarpıyor.Başım ağrıyor.

    Kafamın içinde 10-20 kişi birden bağırarak kavga ediyorlar.Arada biri de 'susun' diye bağırıyor 'kapayın çenenizi,yeter'.

    Korkuyorum.

    Hem de çok.

    Ne yapabilirim?Ne yapmam gerek?

   Tabii ''korkuyorum'' derken şarkının ''i'm the man without feeeaaaaaarr'' diye çığırması da ayrı bir ironi.

    Şimdi,sevgili,salak ben,kocaman gülümsüyorsun ve tekrar mutlu oluyorsun.İnsanların senden uzaklaşmaya başladığını düşünme salak ve kendini kandırmaya da devam etme.Dürüst ol,sen de kendinden nefret ediyor ve çoğu zaman kendinden sıkılıyorsun.Bu nedenle saçma sapan şeylerle kafanı yorma.Hayat böyle saçmalıklar için çok kısa.Hayat düşünmek için çok kısa.Biraz yazmayı kes ve kitabına geri dön ya da gidip ders çalış.Zaten yapabileceğin başka hiçbir şey yok.O nedenle gülümse ve hiçbir şey düşünme.Hiçbir şeyi de umursama gerizekalı.Sen sensin,korkuya felan da gerek yok.Olduğun gibi davran,zaten 8 saatini geçirdiğin o berbat yerde başkası gibi davran davran nereye kadar,hakkında ne düşünürlerse düşünsünler.Sen sensin,ne kadar iğrenç,sinir bozucu,salak ve aptal olursan ol.Ve korkma,düşündüğün gibi bir şey olacaksa da olur,üzülürsün.Ne yapacaksın yani?Bazı şeylere engel olamazsın.Bununla kafanı yorma.Şimdi gidip ders çalış,belki,küçücüüük miniminnacık bir umut,sınıfta kalmazsın.

   Şimdi,bana yukarıdakileri yazdıran ben,lütfen tüm gün boyunca bu düşünce yapısında kalabilir miyim?Teşekkürler.

Edit: Eninde sonunda yine kırılan sen olacaksın bu yüzden düşünmeye gerek yok.Fazla kafanı yorma.Sonunda  ne olacağını biliyorsun.Zamanı gelince üzülürsün,şimdiden boşu boşuna üzülmeye gerek yok.

      Ve kendi kendine teselli vermeyi kes.