Kendi kendime konuşmak,yine

  Hey! N'aber eski ben! Senden nefret ediyorum dostum! Ama yine burada olduğuma göre yine seninle karşı karşıyayım.Tüm o lanet düşüncelerimle birlikte.

   Şimdi 2015 teyiz değil mi?2014 ten daha kötü bir yıl,yuppiiii!!

    Her neyse.

   Düşüncelerim beni öldürecek.

    Bazen sadece beynimi bir kenara bırakıp ve sorumluluklarımı üstümden atıp kaçmak istiyorum.Korkağın tekiyim biliyorum.Eğer hiçbir şey düşünmezsem mutlu olabilirdim.

   Hakkında endişelendiğiniz,düşündüğünüz,önemsediğiniz tek insanın canı sıkıldığında,morali bozulduğunda ona yardımcı olamamak iğrenç bir şey.Sadece oturduğum yerden bakıyorum ve yapabileceğim hiçbir şey yok.Elimden hiçbir şey gelmiyor.Lanet.

    Kendinden çok başkası için endişe etmek çok acayip bir duyguymuş.Sınıfta kalma olasılığımdan bu kadar korkmuyorum.Ha bu arada evet,büyük ihtimalle kalıyorum ve ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok.

      Yazmak istediğim,söylemek istediğim bir sürü şey var ve bu beni çıldırtıyor.Cümleleri toparlayamıyorum.Kelimeler beynimin içinde oradan oraya çarpıyor.Başım ağrıyor.

    Kafamın içinde 10-20 kişi birden bağırarak kavga ediyorlar.Arada biri de 'susun' diye bağırıyor 'kapayın çenenizi,yeter'.

    Korkuyorum.

    Hem de çok.

    Ne yapabilirim?Ne yapmam gerek?

   Tabii ''korkuyorum'' derken şarkının ''i'm the man without feeeaaaaaarr'' diye çığırması da ayrı bir ironi.

    Şimdi,sevgili,salak ben,kocaman gülümsüyorsun ve tekrar mutlu oluyorsun.İnsanların senden uzaklaşmaya başladığını düşünme salak ve kendini kandırmaya da devam etme.Dürüst ol,sen de kendinden nefret ediyor ve çoğu zaman kendinden sıkılıyorsun.Bu nedenle saçma sapan şeylerle kafanı yorma.Hayat böyle saçmalıklar için çok kısa.Hayat düşünmek için çok kısa.Biraz yazmayı kes ve kitabına geri dön ya da gidip ders çalış.Zaten yapabileceğin başka hiçbir şey yok.O nedenle gülümse ve hiçbir şey düşünme.Hiçbir şeyi de umursama gerizekalı.Sen sensin,korkuya felan da gerek yok.Olduğun gibi davran,zaten 8 saatini geçirdiğin o berbat yerde başkası gibi davran davran nereye kadar,hakkında ne düşünürlerse düşünsünler.Sen sensin,ne kadar iğrenç,sinir bozucu,salak ve aptal olursan ol.Ve korkma,düşündüğün gibi bir şey olacaksa da olur,üzülürsün.Ne yapacaksın yani?Bazı şeylere engel olamazsın.Bununla kafanı yorma.Şimdi gidip ders çalış,belki,küçücüüük miniminnacık bir umut,sınıfta kalmazsın.

   Şimdi,bana yukarıdakileri yazdıran ben,lütfen tüm gün boyunca bu düşünce yapısında kalabilir miyim?Teşekkürler.

Edit: Eninde sonunda yine kırılan sen olacaksın bu yüzden düşünmeye gerek yok.Fazla kafanı yorma.Sonunda  ne olacağını biliyorsun.Zamanı gelince üzülürsün,şimdiden boşu boşuna üzülmeye gerek yok.

      Ve kendi kendine teselli vermeyi kes.