Yazınız...

Benim için yeni tanıştığım birine ”sen” diye hitap etmek gerçekten çok zor.

Elimde olan bir şey değil.Gerçekten.

Sevdiğim insana bile zamanında ”siz” diye hitap etmiş bir insanım.

''Evet haklısınız fakat yapabileceğim bir şey yok''

''Beğenmenize sevindim''

Bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yok.

Bu özelliğimi de hiç sevmediğim özelliklerin başına koyabilirim sanırım.

Umut

…ve umut öyle bir şeydi ki  her ne olursa olsun insanı ayakta tutuyor,ileri gitmesini sağlıyordu.

Umutsuzluğa kapılmayalım,

umutsuzluk olmasın

Bir şeyler hala iyi olabilir

Olmalı

Belki…

Bu günlerde fazlasıyla...

İnsanlar diyorum,insanlıklarını kaybetmişler.Fazlasıyla.Hoş,zaten artık,insanlık namına ne kaldı ki?

Sonsuz bir uyku

Hiçbir şey olmayacağını bile bile beklemek de biraz(?!) salaklık sanırım.Salağın tekiyim.

Şimdi neden insanlardan hep uzak kaldığımı çok daha iyi idrak ediyorum.Gerekliydi çünkü.Tüm insanlardan uzak kalıp kendi içime kapanmak en doğrusuydu.Sonra...sonra aynı hatayı tekrar yaptım,tekrar bir insana güvendim.Sonuç olarak kırıldım,incindim,salaklığımın karşılığını aldım.Çok da güzel bir ders oldu bana.Artık kimseye,kimseye güvenmeyeceğim.Çünkü en doğrusu bu.Eskisi gibi tamamen insanlardan uzak bir yaşam süreceğim ve kendi dünyama çekileceğim.Sonrasında ise ne olacağı hakkında pek bir fikrim yok.

Yazamayacak kadar yorgunum bu aralar.Yazmak bile yoruyor beni.Sadece uyumak,uyumak ve hiç uyanmamak istiyorum.Mümkünse sonsuz bir uykuya dalmak...

Bu bencil hislerin içinde kaybolmamayı diliyorum.Mümkünse kendimi unutabilmeyi deniyorum.Bu bencillikten bıktım.