11 Mart 2015 Çarşamba

Kısaca bir özeti şu günlerin...

Ah,günler gerçekten de çok yavaş geçiyor.


#bir yerde büyük bir hata yapmış olmalıyım.yoksa böyle olmazdı.

#bu beyin beni unuttuğuna da eminim oysa ki,bu içimi karartıyor,düşünmek istemiyorum,olmuyor.

#sürekli kazık yemeye alışmış biri olarak aldırmamam gerekirdi fakat niye sanki beynimde ve kalbimde binlerce c4 döşenmiş de sonra patlatılmış gibi hissediyorum? bu kadar sarsılmamam gerekirdi.aylar geçti....

# resmi yarışmaya kabul etmediler.Fikri beğenmemişler.Ben ne hayatı severim ne de insanı,Hayat insanı sevmekle başlar konusunda benden bir şeyler beklemek baştan yanlıştı.Tabii konu savaş yahut benzeri bir konu olsa idi ortaya güzel şeyler çıkabilirdi.ne yapalım katılmayacağım.aldığım tepki de sertti.

#söyleşiye beni çağırmayı unuttular.okulu kaç kez tavaf ettim bilmiyorum,sorumlu hocayı bulamadım.oysa yazılarını severek okuduğum bir yazardı söyleşiye gelecek olan yazar.ben hariç herkes gitmişti söyleşiye.Ne yapalım.

#tabii ki de hala beklemiyorum.aslında evet,bekliyorum.iyi bir şeyler olmalı.yaza kadar bekleyeceğim.sonra...sonrasında da bir şeyler yolunda gitmezse...yapabileceğim hiçbir şey yok.lanet.yapabileceğim hiçbir şey olmayacak.

#hala anlamlandıramadığım bazı şeyler var.hiç yalan söylemediğim tek insan idi kendileri.bir zamanlar görünüşü hakkında yalan söylediğimi zannedip alınmıştı,sürekli aynı konuda yalan söylediğimi düşünüyordu -hayır,görünümü hakkında asla yalan söylemedim,mükemmeldi,daha ne olsundu,ciddiyim,mükemmeldi- fakat bu insan,bu konuyu yalan zanneden insan,bu iyi  yürekli insan,neden bana gelip yalan söylemişti? aklım almıyor.bir yerde bir yanlışlık olmalı.

3 Mart 2015 Salı

Sadece...

her geçen gün nedense her şey daha kötüye gidiyor.
Lanet olsun.Ben böyle bir insan olmayı ister miydim sanki? 
İstenmemekten bıktım.
Sürekli hata yapmaktan bıktım.
Kimsenin istemediği bir insan olmak iğrenç bir şey.
Kaçmak istiyorum.
Korkaklık olduğunun farkındayım bunun bir çözüm olmadığının da,nasıl olsa insanlar beni her yerde bulacaklar.
Umrumda değilsiniz diye bağırmak istiyorum ama lanet olsun,insanları niye umursuyorum ki? 
Okuldan,servisten,evden,bu şehirden,bu dünyadan...Uzaklaşamıyor muyum?Hiç mi?
Artık doldum artık duramam artık konuşmam gerek.
Hatam olsa emin olun fark ederdim ama lanet olsun ben size ne yaptım ki?!
Beni tanımıyorsunuz bile,neden dünyamı bana zehir etmek zorundasınız? Niye sadece kendi halime bırakamıyorsunuz? 

İnsanların benim hakkımda ne düşündüğü gerçekten önemli değil ama davranışlarından gerçekten bıktım.Böyle davranılmayı hak etmiyorum.Ne düşündüğünüz umrumda değil gerizekalılar,ben her halimle buyum ama  niye böyle davranmak zorundasınız?Beni tanımıyorsunuz bile,tanımadınız,hiç tanımaya bile çalışmadınız.Beni hiç tanımadığınız halde niye bana böyle davranmak zorundasınız?

Etçil bir dinozor olmak isterdim.İnsan olmaktan her şekilde iyidir. 

22 Şubat 2015 Pazar

Yazınız...

Benim için yeni tanıştığım birine ”sen” diye hitap etmek gerçekten çok zor.
Elimde olan bir şey değil.Gerçekten.
Sevdiğim insana bile zamanında ”siz” diye hitap etmiş bir insanım.
''Evet haklısınız fakat yapabileceğim bir şey yok''
''Beğenmenize sevindim''
Bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yok.
Bu özelliğimi de hiç sevmediğim özelliklerin başına koyabilirim sanırım.

Umut

…ve umut öyle bir şeydi ki  her ne olursa olsun insanı ayakta tutuyor,ileri gitmesini sağlıyordu.
Umutsuzluğa kapılmayalım,
umutsuzluk olmasın
Bir şeyler hala iyi olabilir
Olmalı
Belki…

14 Şubat 2015 Cumartesi

Bu günlerde fazlasıyla...



İnsanlar diyorum,insanlıklarını kaybetmişler.Fazlasıyla.Hoş,zaten artık,insanlık namına ne kaldı ki?


Sonsuz bir uyku



Hiçbir şey olmayacağını bile bile beklemek de biraz(?!) salaklık sanırım.Salağın tekiyim.

Şimdi neden insanlardan hep uzak kaldığımı çok daha iyi idrak ediyorum.Gerekliydi çünkü.Tüm insanlardan uzak kalıp kendi içime kapanmak en doğrusuydu.Sonra...sonra aynı hatayı tekrar yaptım,tekrar bir insana güvendim.Sonuç olarak kırıldım,incindim,salaklığımın karşılığını aldım.Çok da güzel bir ders oldu bana.Artık kimseye,kimseye güvenmeyeceğim.Çünkü en doğrusu bu.Eskisi gibi tamamen insanlardan uzak bir yaşam süreceğim ve kendi dünyama çekileceğim.Sonrasında ise ne olacağı hakkında pek bir fikrim yok.

Yazamayacak kadar yorgunum bu aralar.Yazmak bile yoruyor beni.Sadece uyumak,uyumak ve hiç uyanmamak istiyorum.Mümkünse sonsuz bir uykuya dalmak...

Bu bencil hislerin içinde kaybolmamayı diliyorum.Mümkünse kendimi unutabilmeyi deniyorum.Bu bencillikten bıktım.

16 Ocak 2015 Cuma

Hastahane

Bekleyiş...
Çıldırtacak...
Dua...
Sakinleş...
Dua et...